Ar skrid ez it da lenn a zo bet savet diwar istor mil anavezet Tristan hag Izold. A-nevez adsavet ez eo bet e brezhoneg diwar meur a skrid kozh e galleg-krenn, hag, en o mesk, diwar hini Beroul dreist-holl. N'eo ket tamm ebet un droidigezh rik pe « ger-ha-ger » anezhi ha kement‑se abalamour d'an doare ma'z eo bet savet ar gwerzennoù a ya d'en ober. Koulskoude n'eo ket ur varzhoneg ez it da lenn nag ur romant muioc'h. An hini en deus e skrivet na gustum ket kennebeut da sellet outañ evel ouzh ur barzh pe ur skrivagner. E gwirionez ma rankfe bezañ lakaet en ur rummad bennak ez eo kentoc'h e-barzh hini ar varvailherien pe an dezrevellerien e karfe bezañ. Rak lavaret istorioù a blij dezhañ hag ez eo troioù-kaer marvailhus en deus klasket kontañ deoc'h en ur skrivañ e « Lae Izold » .

Met da gentañ, perak « ul Lae » ? Al Laeoù, er Grennamzer, a oa heñvel un tammig ouzh ar Gwerzioù a-vremañ. Kanet e vezent ha savet e vezent, evel ma lavare Marie de France e Lae Guigemar, diwar « Les contes ke jo sai verrais, dunt les Bretun unt fait les lais » . Gant al Laeoù e veze kontet alies istorioù ma oa pouezus ar garantez enne, hag ar re, just a-walc'h, bet savet gant Marie De France o vezañ ar muiañ prizet hag anavezet.

11 € (+ 3 € evit ar mizoù-kas); 12 x 18 cm; 145 p.; ISBN: 978-2-7368-0089-5; embannet gant Al Liamm; skignet gant Coop Breizh